Wojciech Jakóbik Blog

Autorski przegląd informacji o energetyce

Chińczycy pożyczą Gazpromowi pieniądze?

(Wojciech Jakóbik)

Gazprom poinformował 26 czerwca, że Chiński Bank Budowniczy wraz z kilkoma innymi instytucjami tego typu z Państwa Środka udzieli mu kredytu. Pieniądze mogą posłużyć do budowy gazociągów Siła Syberii lub Ałtaj, znany obecnie jako Siła Syberii 2.

Rosjanie podpisali ramową umowę na dostawy przez Siłę Syberii 2 w wysokości do 30 mld m3 rocznie. Siła Syberii ma zapewnić 38 mld m3 rocznie na mocy umowy podpisanej w 2014 roku. Na potrzeby obu umów niezbędna jest budowa gazociągów, których kosztu Gazprom nie jest w stanie unieść samodzielnie.

Rosnieft szuka pieniędzy na obsługę długów

(Wiedomosti/Wojciech Jakóbik)

W drugim i trzecim kwartale 2015 roku Rosnieft będzie musiał zapłacić 15,5 mld dolarów długu. W następnych trzech latach będzie to 13,3 mld dolarów w 2016 roku, 10,7 mld w 2017 i 5,6 mld w 2018 roku. Władze firmy informują jednak, że ze względu na problemy firmy związane z sankcjami i niską ceną ropy „znacząca część płatności krótkoterminowych może zostać przesunięta”. Zdaniem Rosjan jest to jednak standardowa procedura.

Firma planowała pierwotnie spłacić 23,5 mld dolarów. Spłaciła 15,9 mld, w tym 7,2 mld pożyczek na zakup TNK-BP od brytyjskiego BP. Tym samym dług Rosnieftu spadł do 43,3 mld dolarów. Jeśli brać pod uwagę ruble, to ze względu na spadek ich wartości zadłużenie wzrosło o 2,5 procent do 2,5 bln rubli.

Na przełomie roku Rosnieft wydał obligacje za ponad bilion rubli, co pozwoliło na dalsze finansowanie zadłużenia. Teraz liczy na przedpłaty chińskiego CNPC za dostawy ropy naftowej w wysokości od 10 do 15 mld dolarów. Według Rosjan są one stałe i wpisane do kontraktu z 20143 roku, który zakłada eksport 365 mln ton ropy naftowej w ciągu 25 lat. Jednak eksperci cytowani przez Wiedomosti wskazują, że bez chińskich przedpłat Rosnieft nie będzie w stanie opłacić kosztów zadłużenia. Dlatego niewykluczone jest, że firma wyda nowe obligacje. Przecieki z Kremla świadczą o tym, że może w nie zainwestować któryś z prywatnych funduszy emerytalnych działających na terenie Rosji.

Gazprom: Austriacy chcą pomóc w budowie gazociągu do Turcji

(Wojciech Jakóbik)

Aleksiej Miller poinformował na zgromadzeniu udziałowców Gazpromu, że austriackie OMV może włączyć się w budowę gazociągu Turkish Stream. Dyrektor firmy jest przekonany, że gaz z tej magistrali może trafiać nie tylko do węzła gazowego w austriackim Baumgarten ale także do Włoch.

Gazprom dopuszcza wykorzystanie infrastruktury Gazociągu Transanatolijskiego, który ma zostać wybudowany później, do eksportu gazu z Turkish Stream. Miller podkreślił, że chociaż pod uwagę brane są punkty odbioru w Grecji, to mogą one zostać ustanowione gdzie indziej. Podkreślił przy tym, że grecki VEB Capital może dofinansować budowę greckiej odnogi gazociągu bez naruszenia trzeciego pakietu energetycznego Unii Europejskiej.

Moskwa bez ropy?

(Kommiersant/Wojciech Jakóbik)

Rafineria Gazprom Nieftu pod Moskwą musiała przerwać pracę 26 czerwca. Ma wrócić do normalnego reżimu działania 10 lipca ale do tego czasu mogą wystąpić niedobory benzyny, które mają zmniejszyć rafinerie w Jarosławiu i Omsku.

Chociaż władze przekonują, że wszystko jest pod kontrolą i, że posiadają rezerwy produktów petrochemicznych na wszelki wypadek, to opóźnienie naprawy może poskutkować dalszymi problemami.

Turcja grozi Gazpromowi sądem. Rosjanie ustępują w sprawie Ukrainy

(Trend/Wojciech Jakóbik)

Agencja Trend dowiedziała się w tureckiej firmie państwowej BOTAS, że rozważa ona skierowanie sprawy cen gazu od Gazpromu do Sądu Arbitrażowego, jeżeli Rosjanie nie zdecydują się na udzielenie rabatu do końca tego tygodnia. Strony mają zakończyć negocjacje cenowe na jego początku.

BOTAS domagał się obniżki na poziomie 15 procent. Taką obniżkę Gazprom udzielił prywatnym firmom tureckim. W pierwszym kwartale mają kupić gaz taniej o 25 a w drugim o 15 procent. Z informacji tureckich mediów wynika, że od 1 stycznia 2015 roku prywatne firmy płacą 390 dolarów za 1000 m3 rosyjskiego surowca.

18 marca BOTAS odrzucił niezadowalającą go ofertę obniżki, ponieważ Gazprom wyszedł z nową propozycją gazociągu Turkish Stream przez tureckie terytorium i oczekiwał w tym zakresie koncesji: zgód administracyjnych oraz wsparcia. Turcy wykorzystali ten fakt w negocjacjach i dalej nie podpisują umowy międzyrządowej w sprawie budowy gazociągu.

Jeżeli spór skończy się w arbitrażu, ta sprawa może zostać odłożona w czasie na czas jego postępowania które zwykle trwa od kilkunastu miesięcy do kilku lat. Tymczasem Rosjanie zapowiadają, że w 2019 roku zrezygnują z tranzytu gazu przez Ukrainę na korzyść Turkish Stream „choćby księżyc zamienił się w słońce”, jak zapowiedział wiceprezes Gazpromu Aleksander Miedwiediew. Mimo to z Kremla słane są sygnały, że w razie problemów z alternatywnymi szlakami tranzytowymi, Rosja jest gotowa do negocjacji warunków utrzymania przesyłu przez ukraińskie gazociągi. Prezes Gazpromu Aleksiej Miller nie wykluczył negocjacji na ten temat dotyczących okresu po 2019 roku.

Gazprom nie rezygnuje z Ukrainy o czym więcej w analizie BiznesAlert.pl

Chińczycy chcą odzyskać pieniądze z Mechelu

(Wojciech Jakóbik)

Rosyjska spółka-córka Banku Chin skierowała do sądu arbitrażowego w Moskwie sprawę niespłaconego długu węglowej spółki Mechel na kwotę 54,97 mln rubli.

Głównymi wierzycielami spółki są Gazprombank, Sbierbank i VTB odpowiedzialne za 70 procent długów. Sbierbank poinformował, że Mechel rozmawia z dwoma inwestorami o przejęciu jego długów. Trwają także prace nad restrukturyzacją zadłużenia.

CNPC podpisało kontrakt na rozbudowę szlaku dostaw rosyjskiej ropy

(Rigzone/Wojciech Jakóbik)

W piątek 26 czerwca chińskie CNPC podpisało kontrakt o budowie ropociągu z Mohe do Daqing, który ma być drugą nitką szlaku pozwalającego na odbiór ropy z gazociągu ESPO – Wschodnia Syberia-Pacyfik.

W czerwcu 2013 roku Rosnieft i CNPC podpisały umowę o podwojeniu dostaw przez ESPO do 2018 roku. Rosjanie ślą tamtędy obecnie około 300 tysięcy baryłek dziennie.

Udziały OPEC w rynku ropy najniższe od 12 lat

(Bloomberg/Wojciech Jakóbik)

Z danych OPEC wynika, że organizacja zmniejszyła swój udział na światowym rynku ropy do poziomu najniższego od 12 lat. Za spadek udziałów w największym stopniu jest odpowiedzialna Libia, w której trwa wojna domowa.

W 2014 roku tamtejszy eksport spadł o 52 procent z 1,6 mln baryłek dziennie w 2011 roku do 480 tysięcy dziennie.

Spadł także eksport z OPEC do Azji. Wyniósł 13,7 mln baryłek na dzień w zeszłym roku. To spadek o 541 tysięcy. Zmalały również dostawy do Ameryki Północnej – do 3,15 mln baryłek czyli mniej o 312 tysięcy dziennie.

To dlatego OPEC utrzymał poziom eksportu surowca pomimo malejącej ceny ropy na rynkach. Chce walczyć ilością i ceną. Majowy eksport przekroczył cel wyznaczony przez OPEC i wyniósł 31,11 mln baryłek dziennie.

Państwo Islamskie blokuje dostawy gazu z Iranu do Iraku. Zostaje Europa

(Reuters/Financial Times/Wojciech Jakóbik)

Ze względu na obawy o bezpieczeństwo pracowników Iran musiał zrezygnować na czas nieokreślony z rozpoczęcia dostaw gazu ziemnego do Iraku – informują przedstawiciele irańskiej firmy NIGC.

Ich zdaniem dostawy ruszą dopiero po zakończeniu walki w Iraku.

Iran posiada znaczne zasoby gazu ziemnego, których nie pochłania zapotrzebowanie krajowe ani eksport do Turcji. Szuka zatem nowych szlaków dostaw. Ze względu na problemy w Iraku, bardziej atrakcyjnym kierunkiem może się okazać Europa.

Teheran prowadzi negocjacje na temat zniesienia sankcji w zamian za gwarancje o utrzymaniu cywilnego charakteru jego programu atomowego. Finał rozmów jest planowany na jutro, 30 czerwca, ale są sygnały o tym, że może zostać przesunięty. Pozytywne rozstrzygnięcie rozmów może zatem pozwolić na eksport irańskiego gazu do Europy. Europejskie koncerny, w tym PGNiG, podjęły już rozmowy na ten temat.

Negocjacje z udziałem Iranu oraz grupy P5+1 – USA, Chin, Rosji, Wielkiej Brytanii, Francji i Niemiec przeciągają się, ponieważ jak donosi Financial Times, strony nie mogą porozumieć się odnośnie tempa znoszenia sankcji wobec Teheranu. Ten domaga się natychmiastowego usunięcia wszelkich zobostrzeń. Zachód naciska na warunkowość porozumienia.